میگو  Shrimpگونه‌ای از سخت پوستان آبزی بوده که در بیشتر آب های جهان اعم از آب شور و آب شیرین پیدا شده و میگو یک منبع غذایی برای موجودات دریایی میباشد.

میگو ها رو به عقب شنا کرده .آنها مقاومت بالایی در برابر مواد سمی در مناطق آلوده داشته و به صورت گسترده‌ای توسط انسان‌ها به عنوان ماده غذایی استفاده می شوند و مثل سایر خوراکیهای دریایی میگو سرشار از کلسیم، ید، و پروتئین بوده و دارای ۱۲۲ تا ۲۵۱ میلی گرم کلسترول ( بسته به روش آماده سازی) بوده که مصرف میگو به دلیل اثر بر روی سیستم گردش خون انسان سالم ارزیابی شده است.

همچنین دارای مقدار قابل توجهی املاح ضروری به ویژه آهن و فسفر بوده که برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید بوده است.دارای منابع عالی ویتامین B۱۲، ویتامین D، سلنیوم، پروتئین با کیفیت بالا، چربی های غیر اشباع و آهن و نیاسین داشته و پکیج پذیرایی کاملی از ویتامین ها را تشکیل می دهد.

ویتامین D۳ به طور طبیعی در فراورده های حیوانی پیدا شده که غنی ترین آنها روغن ماهی بوده ، سلنیوم در انواع غذاهای دریایی موجود میباشد و آثار آنتی اکسیدانی آن در جلوگیری از سرطان تاثیر داشته است.

سلنیوم در نوسازی و ترمیم بخش های تخریب شده DNA اهمیت داشته و سرطان را به طور چشمگیری کاهش می دهد و در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز دخالت داشته که در کبد مواد سمی را خنثی خواهد کرد و مصرف روزانه ۱۲۰ گرم میگو ۷/۸۱درصد نیاز روزانه به سلنیوم را برطرف میکند و میگو حاوی آمینو اسید تریپتوفان نیز میباشد و این آمینو اسید در بدن تبدیل به نیاسین (ویتامین B۳) میگردد.